Imbir

Imbir (Zingiber officinale) - bylina pochodząca z południowo-wschodniej Azji. Wspomina ją w swojej książce Marco Polo. O imbirze pisał też chiński filozof Konfucjusz i grecki lekarz Dioscorides. Do Europy imbir został przywieziony przez kupców arabskich. W średniowieczu był przedmiotem handlu między Europą i Azją. Obecnie jest uprawiany w Indiach, zachodniej Afryce, Ameryce Środkowej oraz w Azji. Najwyższej jakości gatunki pochodzą z Jamajki. Największymi producentami są Nigeria, Sierra Leone, Malezja, Japonia, Chiny, Indie i Brazylia.

Z bulwiastych kłączy wyrastają lancetowate liście, przypominające trzcinę. Rozgałęzione i nieregularne korzenie dochodzą do 50 cm długości. Zewnętrzna powłoka korzenia ma barwę beżową lub jasnobrązową, wewnątrz miąższ jest jasny, lekko żółtawy. Kłącze imbiru, w zależności od sposobu obróbki, występuje jako nie obrany czarny tzw. lombardzki, oraz biały tzw. bengalski.

Niedojrzałe kłącza i bulwy podziemne mogą być krystalizowane, kandyzowane lub zalewane syropem. Dojrzałe bulwy używane są zarówno świeże, jak i suszone.

Przyprawa ma silny, specyficzny aromat, przypominający zapach cytryny. Smak imbiru jest ostry, palący, korzenny. Swój aromat imbir zawdzięcza olejkom lotnym. Ponadto zawiera proteiny, tłuszcze, błonnik, wapń, żelazo, magnez, cukry i żywice. Wszystkie te substancje sprawiają, że imbir ma cudowne właściwości lecznicze. Ułatwia trawienie, łagodzi mdłości i zapobiega wymiotom (m. in. w chorobie lokomocyjnej), działa rozkurczająco, leczy przeziębienia, migrenę, łagodzi bóle miesiączkowe i działa przeciwobrzękowo. Zwiększa koncentrację i polepsza krążenie krwi. 

Zastosowanie w kuchni imbiru jest ogromne. Jest znakomitą przyprawą do zup, sosów oraz potraw mięsnych, wieprzowiny, baraniny, dziczyzny. W postaci sproszkowanej przyprawiamy nim flaki, pasztety i pierniki. Surowy, świeży imbir pokrojony w plastry lub starty na tarce nadaje pikantności owocom morza, rybom, potrawom z ryżem i warzywom. Używa się go do marynowania ogórków i dyni. Przyprawia się nim potrawy słodkie, herbatniki, ciasta, pierniki, sałatki owocowe i kompoty. Imbirem aromatyzujemy poncze i grzane piwa. W kuchni indyjskiej jest składnikiem curry i masala. Ginger, czyli imbir, jest bardzo lubianą przyprawą w Anglii. Najbardziej popularne użycie imbiru to piwo imbirowe, ciasteczka imbirowe i puddingi.

Marynowany imbir, różowy i biało-kremowy, jest dodatkiem podczas jedzenia sushi. Między kolejnymi rodzajami sushi zaleca się spożywanie marynowanego imbiru, który oczyszcza kubki smakowe i pozwala delektować się kolejnym smakiem.

Świeży imbir najlepiej przechowywać w lodówce. Łatwy sposób obierania imbiru, to zeskrobanie beżowej skórki za pomocą łyżeczki do herbaty. Imbir kandyzowany i marynowany przechowujemy w ciemnym i suchym miejscu.

Roślina jest stosowana jako afrodyzjak.

 

Kasza jęczmienna z suszonymi owocami i imbirem

Składniki:

• 100 g kaszy jęczmiennej
• 4-5 plasterków imbiru
• 1 łyżka suszonej żurawiny
• 1 łyżka rodzynek
• 1 łyżka pokrojonych drobno suszonych fig
• 2 owoce kiwi
• 2 łyżki miodu
• 2 łyżeczki soli
• pestki owocu granatu  i listki melisy do dekoracji

Przygotowanie:

1. Kaszę i imbir gotować w osolonej wodzie około 15 minut. Woda powinna lekko przykrywać kaszę.
2. Pod koniec gotowania dodać żurawinę, rodzynki, figi i obrane ze skórki, pokrojone w plasterki kiwi.
3. Kiedy kasza wciągnie całkowicie wodę należy dodać miód. Delikatnie wymieszać i wyjąć plasterki imbiru. Do małych foremek przełożyć kaszę i pozostawić do ostygnięcia.
4. Podane danie udekorować pestkami granatu i listkami melisy.