niedziela, 8 lipca 2012

Liść laurowy

Liść laurowy (Laurus nobilis) zwany inaczej wawrzynem lub liściem bobkowym, to wysuszone liście wawrzynu szlachetnego, wiecznie zielonego drzewa dorastającego ponad 10 metrów lub krzewu osiągającego wysokość około 20 cm. Pochodzi z Azji Mniejszej oraz regionów basenu Morza Śródziemnego. Rośnie zarówno w stanie dzikim, naturalnym na obszarze śródziemnomorskim, ale bywa także uprawiany. Obecnie drzewa laurowe rosną w Europie, Azji i Ameryce Północnej i Południowej.
W starożytnej Grecji wierzono, że liście laurowe zabezpieczają przed złem i posiadają właściwości lecznicze. Greccy i rzymscy bohaterowie, poeci, zwycięzcy starożytnych zawodów i olimpiad, byli dekorowani wieńcem laurowym, który uchodził za symbol siły, sławy i zwycięstwa. Wawrzyn był poświęcony bogom: Apollinowi (patronowi muzyki i poezji) i Asclepiosowi (patronowi medycyny i uzdrowienia). Z czasem kształt wieńca laurowego zostaje wykorzystywany jako element w sztuce i architekturze.

Drzewo Laurowe

Liście rośliny są ciemnozielone, podłużne, na brzegach lekko sfalowane. Liście mają przyjemny, świeży zapach i gorzki, korzenny smak. Zawierają olejki lotne, glikozydy, skrobie, cukier, gorycze.
W lecznictwie wykorzystywane są liście, owoce i olejek otrzymywany z rośliny. Liście i owoce posiadają właściwości pobudzające apetyt i poprawiające trawienie. Olejek wykorzystywany jest jako składnik w maściach stosowanych na bóle reumatyczne, zwichnięcia i opuchnięcia kończyn. Roślina posiada właściwości narkotyczne.

Jako przyprawę wykorzystujemy suszone liście laurowe, które mają szerokie zastosowanie w kuchni. Najczęściej są podstawowym składnikiem w bouquet garni i wszelkich marynat. Dodaje się je do zalewy przy kwaszeniu i konserwowaniu ogórków, papryki, zielonych pomidorów i kapusty kiszonej. Są używane do aromatyzowania duszonych mięs, wołowiny i wieprzowiny, pieczeni z zająca, jelenia, sarniny. Całe liście, ale nie należy przesadzać z ilością, ponieważ zapach liści jest bardzo silny, podajemy do zup: ziemniaczanej, zalewajki, białego barszczu, pomidorowej i rosołu. Stosujemy liście do flaków i wędlin, dodajemy do sosów, gulaszy, galaret i gotowanych ryb. Liśćmi bobkowymi aromatyzujemy ocet i alkohole.


Zalewajka łódzka

Składniki:
  • 5 łyżek mąki żytniej
  • 2 kromki chleba ze skórką
  • 200 g ziemniaków
  • 150 g kiełbasy zwyczajnej
  • 2 suszone grzyby
  • 1 cebula
  • kilka ziaren pieprzu i łyżka soli
  • 1 liść laurowy
  • 50 g boczku 
  • szczypta majeranku
  • 1/2 szklanki gęstej śmietany
Przygotowanie:
  1. Robimy zakwas: do naczynia glinianego wrzucamy pokruszony chleb ze skórką, dodajemy mąkę żytnią, zalewamy przegotowaną wodą i odstawiamy w niezbyt chłodne miejsce na 4-6 dni,
  2. Gdy zakwas jest już gotowy, do garnka z wodą (500 ml)  wrzucamy pokrojone w kostkę ziemniaki,  kiełbasę, suszone grzyby, cebulę, kilka ziaren pieprzu, jeden liść laurowy i łyżkę soli.
  3. Gotujemy ziemniaki do miękkości. Na patelni smażymy pokrojony w kostkę boczek.
  4. Gdy ziemniaki są już gotowe, wlewamy zakwas, dodajemy boczek, doprawiamy solą i pieprzem, posypujemy szczyptą majeranku, wlewamy gęstą śmietanę.

zalewajka

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz