Szpinak warzywny kontra szpinak nowozelandzki

Szpinak warzywny (Spinacia pleracea) - rodzaj rośliny liściastej z rodziny komosowatych. Szpinak pochodzi z Azji. Do Europy trafił w średniowieczu z dawnej Persji (Iran) i od razu stał się bardzo popularnym warzywem. Obecnie roślina uprawiana jest na całym świecie. Jest rośliną jednoroczną osiągającą wysokość do 90 cm. Szpinak warzywny ma gładkie lub lekko pofałdowane, owalne liście, które są jasno lub ciemnozielone.

Szpinak warzywny jest cennym źródłem białka, błonnika, witaminy A, C i E, witaminy z grupy B, potasu, magnezu, sodu, fosforu, kwasu foliowego, jodu, i przede wszystkim łatwo przyswajalnego żelaza, chlorofilu i przeciwutleniaczy – luteiny i beta-karotenu. Ze względu na obecność szczawianu i kwasu szczawiowego nie powinien on być spożywany przez osoby chore na nerki, reumatyzm i artretyzm. Kwas szczawiowy i szczawiany, łącząc się z wapnem, tworzą nieprzyswajalne przez organizm ludzki szczawiany wapnia. Warzywo jest niskokaloryczne i dobroczynnie wpływa na nasz organizm. Wspomaga trawienie, ma właściwości przeciwnowotworowe.

Częścią jadalną są liście. Ze względu na swoje walory smakowe oraz wartość odżywczą, szpinak znalazł szerokie zastosowanie w kuchni. Można spożywać świeże liście lub przetworzone: ugotowane, podduszone, usmażone. Liście szpinaku nadają się do mrożenia. Szpinak jest doskonały jako dodatek do makaronów, naleśników, zup, sałatek i zapiekanek. Ze szpinaku można przyrządzić zupę, przygotować jarzynkę dodając do podgotowanych liści czosnek i śmietanę. Szpinak podduszony na maśle z dodatkiem twarogu lub sera feta jest świetnym dodatkiem do lasagne lub tarty.

Szpinak nowozelandzki, Trętwian czterorożny (Tetragonia tetragonioides) – gatunek rośliny należący do rodziny pryszczyrnicowatych, uprawianej jako warzywo. W uprawie jest rośliną jednoroczną, jako dziki, występujący w naturalnym środowisku, jest rośliną wieloletnią. Do Europy przywiózł go z Nowej Zelandii w 1771 roku Anglik, Joseph Bans, który wraz z kapitanem Cookiem odbył podróż dookoła świata. Atrakcyjność szpinaku nowozelandzkiego polega na tym, że dostępny jest także wtedy, gdy prawdziwego szpinaku brak. Szpinak ten jest bardziej odporny na warunki pogodowe, dobrze znosi upały i jest mniej wrażliwy niż szpinak warzywny.

Również wartości odżywcze są zbliżone do szpinaku nowozelandzkiego. Zawiera duże ilości witaminy C, E, prowitaminy A, witaminy z grupy B oraz sole mineralne, potas, magnez, sód, fosfor i żelazo. Zawiera również kwas szczawiowy. Potrawy ze szpinaku nowozelandzkiego przyrządza się w ten sam sposób, co potrawy ze zwykłego szpinaku. Nadaje się on również do mrożenia. 

Szaszłyki rybne ze szpinakiem

Składniki:

• 200 g filetów z łososia
• 200 g filetów z tuńczyka
• 200 g filetów z dorsza
• 1 cebula
• sok z 1 pomarańczy
• starta skórka z 1 pomarańczy
• 1 łyżeczka słodkiej papryki
• 1 łyżeczka kuminu
• 2 łyżki posiekanych świeżych ziół: kolendry i pietruszki
• 40 g oliwy z oliwek
• sól i pieprz
• 400 g szpinaku w sosie śmietanowym (Hortex)
• 200 g sera feta
• 3 ząbki czosnku

Przygotowanie:

1. Przyrządzamy marynatę: cebulę, skórkę i sok z pomarańczy, paprykę, kumin i zioła miksujemy dodając oliwę z oliwek, sól i pieprz.
2. Ryby pokrojone w kostkę ok. 3 cm zalewamy marynatą i pozostawiamy na 2 godziny. 
3. Nakładamy na patyki przygotowane kostki ryby, grillujemy, smażymy lub pieczemy wg naszego uznania.
4. Szpinak rozgrzewamy w rondlu, dodajemy ser feta i czosnek. Dokładnie mieszamy i podgrzewamy, aż lekko śmietana się zredukuje. Po zagotowaniu układamy na nim szaszłyki.