Lukrecja gładka

Ilustracja pochodzi z Wikipedii

Lukrecja gładka (Glycyrrbiza glabra) - bylina z rodziny motylkowatych pochodząca z południowej Europy i Azji. Uprawia się ją w Chinach, Indiach i w basenie morza śródziemnego. Można ją także spotkać w Polsce.

Lukrecja jest jedną z najstarszych roślin znanych człowiekowi i stosowanych w lecznictwie. Już w starożytnym Rzymie, Grecji i Egipcie uchodziła za bardzo skuteczny lek w nieżytach górnych dróg oddechowych. Powszechnie stosowano ją również w chińskiej medycynie, gdzie była bardzo wysoko ceniona.

Niewielki krzaczek osiąga wysokość do 1 metra. Korzeń lukrecji jest dość charakterystyczny: długi, mocno rozgałęziony,  dorastający do kilku metrów długości. Lukrecja kwitnie w lipcu i sierpniu. Jej kwiaty mają jasnokremowy kolor. Owocem jest brązowy strąg.

Lukrecja zwiera flawonoidy, saponiny, aminokwasy, węglowodany, hydroksykumaryny, gorycze, kwasy, sole mineralne i związki żywicowe.  

Lukrecja posiada silne właściwości antyalergiczne, wykrztuśne, przeciwzapalne, przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne i przeciwreumatyczne. Pomaga w leczeniu chorób żołądka i wątroby. Lekko obniża ciśnienie krwi.

W kuchni wykorzystuje się wysuszone i zmielone korzenie lub wyciąg wodny z korzeni. Lukrecja ma charakterystyczny zapach i słodkawy, ostry smak, trochę przypominający anyżek. Można ją stosować do napojów, koktajli i nalewek. Wchodzi w skład piwa Guinness i włoskiego likieru Sambuco, który produkowany jest na bazie kwiatów czarnego bzu, anyżu gwiaździstego, kopru włoskiego i lukrecji. Lukrecję dodaje się do wyrobów cukierniczych: ciast, wypieków i cukierków.

 

Z lukrecji produkuje się, popularne w Skandynawii, cukierki o oryginalnym smak i charakterystycznej ciemnej, czarnej barwie. W Polsce nie mają one zwolenników, ale w innych częściach Europy są uwielbiane.

We Włoszech znajduje się jedyne na świecie muzeum lukrecji. Muzeum Lukrecji Giorgio Amarelli to muzeum firmowe zlokalizowane w Rossano, wiosce gminy Corigliano-Rossano, w prowincji Cosenza (Kalabria). Otwarte w 2001 roku muzeum prezentuje narzędzia używane do przetwarzania, marketingu i ekstrakcji korzenia Glycyrrhiza glabra, z którego otrzymywana jest lukrecja, a także ubrania, przedmioty i rękopisy powiązane z rodziną Amarelli, zaangażowaną od około trzech stuleci w produkcji lukrecji.

W 2001 roku Muzeum Lukrecji zdobyło nagrodę Guggenheim Business & Culture 2001. Według badań przeprowadzonych przez Italian Touring Club jest to drugie najczęściej odwiedzane muzeum biznesu we Włoszech. W 2004 roku wydano znaczek poświęcono muzeum, znaczek z włoskiej serii filatelistycznej „Włoskie dziedzictwo artystyczne i kulturowe”.