Burrata

Burrata to włoski kremowy ser, z mleka krowiego lub bawolego, podpuszczkowy, niedojrzewający. Burrata to mlecznobiała kula, która na zewnątrz przypomina mozzarellę, wewnątrz znajdują się kawałki sera i śmietana. Różnica polega na tym, że mozzarella  ma gęstszą konsystencję i lekko ostrzejszy smak niż burrata.  Burrata jest wykonana z zewnętrznej skorupy mozzarelli przypominającą woreczek, bądź sakiewkę. Kiedy nożem rozetniemy woreczek odkrywamy nadzienie składające się ze słodkiej, kremowej śmietany i delikatnych kawałków twarogu (stracciatella).

 

Ser burrata jest to specjalność regionu Apulia we Włoszech. Ten świeży ser o niezwykłym smaku i konsystencji, pochodzi z Apulii, z regionu Murgii, w szczególności Andrii, w której się narodził, ale jest również przygotowywany na innych obszarach Apulii.

 

Słowo burrata po raz pierwszy pojawiało się we włoskim przewodniku kulinarnym "Guida Gastronomica D'Italia" wydanym przez Touring Club Italiano w 1931 roku.

 

Ser prawdopodobnie powstał przez przypadek, z potrzeby wykorzystania każdego kawałka sera i śmietany. Podczas tworzenia mozzarelli drobne kawałki sera zostały zebrane, wymieszane z delikatną śmietaną i użyte jako nadzienie do burraty. Wytwórca sera z kawałka ciepłej i plastycznej świeżej mozzarelli zrobił nadmuchiwany balon, sakiewkę, a wnętrze wypełnił wspomnianym nadzieniem i przed zamknięciem uzupełnił świeżą śmietaną.

 

Burrata zaliczana jest do serów rzemieślniczych. Ser prawie zawsze jest sprzedawany w torebce wypełnionej niewielką ilością serwatki. Tradycyjnie burrata zawijana była w liście asfodela (złotogłowu)*, włoską roślinę o zielonych łodygach pochodzącą również z Apulii. Ten liść służył do wskazania świeżości sera. Gdy ser jest świeży, liście są zielone, a po kilku dniach, kiedy liść wyschnie burrata nie jest już świeża, ser staje się przejrzały i jełczeje. Świeże liście asfodelu to świeża burrata.

Początkowo burratę przygotowywano z mleka bawolego, a następnie krowiego. Przygotowując burratę gorący ser formuje się w torebkę, którą następnie wypełnia resztkami mozzarelli i przed zamknięciem uzupełnia świeżą śmietaną. Gotową burratę zawiązuje w niewielki węzełek przypominający sakiewkę, owija liśćmi asfodelu i umieszcza w serwatce. Kolor osłonki powinien być kremowo-biały, a po rozcięciu sera wypływa strumień słodkiej, kremowej śmietany.

Obecnie ser jest często sprzedawany w plastikowej torbie lub pojemniku. Pracownicy zatrudnieni w serowarni robią burratę przy użyciu nowoczesnych maszyn. Owijają ser plastikiem, który ze względu na unijne przepisy higieniczne zastępuje liście asfodelu.

 

 

Ser zawiera tłuszcze, w tym kwasy tłuszczowe nasycone, węglowodany, składniki mineralne: sód, potas, wapń, fosfor, magnez, żelazo, cynk oraz witaminy: A, D, E, witaminy z grupy B i sól. Jest znakomitym źródłem pełnowartościowego białka (proteiny).

 

Ser ma bogaty maślany smak, ale krótko zachowuje świeżą mleczność. Należy go spożyć w ciągu 24 godzin.

 

Zdjęcie poniżej najlepiej oddaje delikatność sera. Na zewnątrz przypomina mozzarellę, wewnątrz ma delikatną, niezwykle miękką warstwę o smaku śmietany. 

Ser burrata wykorzystywany jest do wielu potraw, od przystawek po desery. Najsmaczniejszy i najprostszy sposób to nieprzetworzony ser podany na chlebie tostowym z odrobiną oliwy z oliwek. Ponieważ jego smak podobny jest do mozzarelli, najlepiej połączyć go ze smakami, które lubimy łączyć z mozzarellą. Burratę możemy połączyć z owocami: gruszkami, truskawkami, borówkami, jeżynami i malinami. Doskonałym połączeniem będą warzywa, dobrze się sprawdzą ugotowane słodkie buraki lub zielone szparagi podane w formie sałatki. 

Dzięki swojej zróżnicowanej konsystencji wewnątrz i na zewnątrz burrata również dobrze się sprawdza w daniach podawanych na ciepło. Idealna do makaronów, zapiekanek i pizzy. Spaghetti podane z grzybami, koktajlowymi pomidorkami i burratą, posypane natką pietruszki, polane sosem śmietanowym, to już wyborne, smakowite danie. Nie mniej będzie pyszna pizza ze szparagami i serem. Burrata pasuje doskonale do mięs i ryb.

Burratę możemy podawać w formie przystawki, pokrojoną na drobne kawałki, skropioną oliwą z oliwek, octem balsamicznym lub miodem. Możemy serwować burratę ze świeżymi pomidorami, suszonymi pomidorami w oliwie, zielonymi ogórkami, rzodkiewkami, karmelizowaną cebulą, z liśćmi bazylii, szynką prosciutto, pesto, konfiturą z borówek lub żurawin.

W listopadzie 2016 r. "Burrata di Andria" stał się produktem chronionym oznaczeniem geograficznym.

 

W przypadku oryginalnego "Burrata di Andria" począwszy od surowca aż do gotowego produktu, wszystkie czynności muszą odbywać się na określonym obszarze geograficznym regionu Apulia.

 

Warto też wiedzieć, że oprócz sera burrata istnieje również ser burrino. Burrino zawiera w środku zamiast śmietany masło. Sery różnią się kształtem. Gdy ma kształt gruszki, jest wydłużony i ma główkę, to burrino. Gdy ma bardziej kulisty kształt i nie posiada główki to burrata. 

______________________   

* Liście asfodela (złotogłowu) - źródło Wikipedia.

Asfodel to roślina należąca do rodziny Asphodelaceae. Mieczowate, szaro-zielone liście osadzone są w kępkach nasady o długości do 50 cm.  Bulwy są gorzkie, ale po ugotowaniu tracą gorycz. Bulwy wysuszone, zmielone, a następnie ugotowane w wodzie zmieszano z ziarnami lub ziemniakami, aby zrobić chleb asfodelowy. W południowych Włoszech nieotwarte pąki są zbierane, blanszowane we wrzącej wodzie, a następnie konserwowane w oliwie z oliwek jako przyprawa. Młode pędy są zjadane jak dzikie szparagi. Jadalne są też kwiaty, które mają przyjemny zapach. Liście wykorzystywane są do owijania sera burrata, będąc jednocześnie wyznacznikiem świeżości sera.

Tosty z serem burrata i miodem

Składniki: 

• 2 tosty pszenne
• 200 g sera burrata
• 2 łyżki miodu
• 4 pomidorki koktajlowe
• kilka listków rukoli

Przygotowanie:

1. Tosty opiekamy w piekarniku lub w tosterze. 
2. Grube plastry burraty układamy na tostach, polewamy miodem.
3. Tosty podajemy ozdobione listkami rukoli i pomidorkami koktajlowym.

Kwiaty jadalne

Kwiat jadalny jest nie tylko piękną, pachnącą ozdobą, ale często dodatkiem lub głównym składnikiem potrawy. Tworzy niezwykłą kompozycje na talerzu. Niewiele jest osób, które nie znają lub nie słyszało o nadziewanych kwiatach cukinii, przepiórkach w płatkach róży i konfiturze z kwiatów róży, smażonych w cieście kwiatów robinii akacjowej, lawendowego miodu czy miodu z kwiatów mniszka lekarskiego.

 

Aksamitki, begonie, stokrotki, bratki, nasturcje, floksy, werbeny, chabry, goździki, ogóreczniki, fiołki...  to tylko garstka kwiatów jadalnych, które można suszyć, smażyć, kandyzować lub jeść na surowo. Jako ozdoba są idealne do deserów, ciast, sorbetów, sałatek owocowych. Jako dodatek do potraw wspaniale uzupełniają dania zarówno warzywne, jak i mięsne.

 

Kwiaty jadalne, te najlepsze, oczywiście z własnej uprawy, ale również możemy korzystać ze zbiorów, które pochodzą ze sprawdzonego źródła. Wtedy mamy pewność, że nie były nawożone, ani pryskane odżywkami, pestycydami lub innymi chemikaliami. Nie zbieramy kwiatów rosnących przy drogach, ani w parkach, są zanieczyszczone. Kwiaty muszą być świeże, czyste, bez plam i uszkodzeń. Usuwamy słupki i pręciki. Przed spożyciem należy kwiaty umyć pod bieżącą wodą i delikatnie wysuszyć w papierowym ręczniku. 

 

 

Kwiaty cukinii mają delikatny aromat, piękny żółty, czasami lekko pomarańczowy kolor. Kwiaty cukinii mogą być nadziewane mieszanką mięsa, ryżu, z różnymi przyprawami, orzechami, nasionami. Mogą być smażone lub duszone. W Grecji nadziewa się je białym serem owczym lub kozim, mieszanką ryżu, czasami mięsem i dusi w sosie pomidorowym.

Najprostszą formą podawania kwiatów cukinii, to usmażenie kwiatów w głębokim tłuszczu. Frittella di fiori di zucca, to nic innego jak przygotowanie ciasta naleśnikowego, zanurzanie oczyszczonych kwiatów w cieście i smażenie ich w gorącym tłuszczu. Ciasto może być wzbogacone o wyciśnięty ząbek czosnku, zmiksowanego świeżego pomidora, bazylii lub oregano.

Kwiaty robinii są jadalne. Najbardziej popularny jest miód i kwiaty smażone w cieście. Miód z kwiatów robinii jest delikatny, jasnozłoty, lekko przezroczysty, a kwiaty usmażone w głębokim tłuszczu są chrupiące i słodkie. Z kwiatów można przygotowywać dżemy i marmolady, wyborne galaretki i lody. Drobne płatki robinii sprawdzają się w sałatkach, nadając im oryginalny wygląd i ciekawy smak. Kwiaty namoczone w wodzie z dodatkiem miodu i cytryny są orzeźwiającym, smacznym napojem. Z kwiatów robi się soki, syropy i wina. Otrzymany syrop z robinii pasuje do deserów, jest dodatkiem do ciast i ciasteczek. Płatki kwiatowe można zasuszyć i dodawać  do deserów lub herbaty. 

 

 

Z kwiatów mniszka robi się wino lub po dodaniu sporej ilości cukru uzyskuje się tzw. miodek. Słodki syrop o złotej barwie. Mniszek kwitnie od kwietnia do lipca. Żółty kwiat składa się z wielu płatków, zebranych w koszyczek osadzony na końcu łodygi. Kwiaty mniszka powinno się jeść, gdy są młode i świeże. Są wraz z liśćmi doskonałym dodatkiem do sałatek. Żółte płatki kwiatów pięknie komponują się z ugotowanym białym ryżem.

 

 

 

Świeże, suszone i kandyzowane kwiaty lawendy są ozdobami deserów. Pachnące lawendowe cukierki i ciasteczka cieszą się dużą popularnością. Aromatyzowana herbata z dodatkiem kruchych lawendowych ciasteczek powoduje odprężenie i działa na nas relaksująco. Przez chwilę odnosimy wrażenie jakby czas się zatrzymał. Ciekawy smak ma również lawendowy miód. Ma bursztynowy kolor i delikatny aromat. Można nim słodzić herbatę, dodawać do deserów lub dressingów. Warto samemu przygotować lawendowy cukier. Najprostszy sposób, to przesypanie kwiatów lawendy cukrem kryształem.

Kwiaty nasturcji charakteryzuje lekko pieprzowy, pikantny smak. Smak przypominający rzeżuchę. Płatki kwiatów mają barwę żółtą, pomarańczową, czerwoną, purpurową, niebieską lub zieloną. Często są dwubarwne. Dobrze komponują się z twarogiem i żółtymi serami, ryżem, pasztetami i zapiekankami. Nadają się do sałatek, surówek i kanapek. Pączki nasturcji można marynować, są dobrym zamiennikiem kaparów.

 

Kwiaty begonii bulwiastej są delikatne, chrupiące, o kwaskowatym smaku. Są popularne w Ameryce Środkowej. Begonie swój kwaśny smak zawdzięczają wysokiej zawartości kwasu szczawiowego, dlatego nie powinno się spożywać je w dużych ilościach. Kwiaty mogą mieć barwę białą, żółtą, pomarańczową, morelową, ciemnoczerwoną. Mogą być dwubarwne i cieniowane, gładkie i postrzępione. Idealnie nadają się do dekoracji deserów, sałatek.

 

 

 

Chaber bławatek kwitnie od czerwca do września. Kwiaty o barwie niebieskiej, niekiedy białej lub różowej, najczęściej wykorzystywane są do dekoracji zarówno dań słodkich, jak i wytrawnych. Kwiaty, świeże i kandyzowane, są idealne do deserów, zimnych napojów i herbat. Świeże kwiaty wykorzystujemy do surówek i sałatek. Chabrowy kolor bławatka pięknie wygląda w surówce z pomarańczową marchewką, pestkami dyni i świeżymi kiełkami lucerny.

 

Niebieskie kwiaty ogórecznika mają lekki posmak ogórka. Jadalne płatki są delikatne w smaku. Kwiaty dobrze komponują się w sałatkach. Pasują do twarogów, żółtych serów, szynki, pomidorów. Można je dodawać do duszonych potraw.

 

Najbardziej popularne kwiaty ozdobne wykorzystywane w kuchni to Kwiaty róży, które pięknie pachną i dobrze smakują. Są słodkie i o różnorodnych barwach. Zawierają dużo witaminy C, flawonoidów, olejki eteryczne, glikozydy, karotenoidy. Kwiaty nadają się na dżemy i konfitury. Konfitura z płatków róży jest najpopularniejszym nadzieniem pączków. Z płatków róży przygotowuje się galaretki, smakowe octy, oleje, dressingi, wina, soki, miody, herbaty i syropy. Różę można kandyzować i wykorzystywać do ozdabiania deserów. Nadaje się do potraw słodkich i wytrawnych. Doskonała do mięs, szczególnie do drobiu i dziczyzny.

 

 

Kwiaty bratka mają delikatny, łagodny smak. Są smaczne zarówno świeże jak i suszone. Są dobrym dodatkiem do sałatek i surówek. Zawierają witaminę C i mikroelementy. Kwiaty są jednym ze składników lub ozdobami deserów, zimnych napojów, syropów i herbatek. Duża różnorodność w kolorystyce płatków sprawia, że możemy dodawać je tworząc całą gamę barw. Mamy duże pole do popisu, więc warto to wykorzystać. Spójrzmy poniżej. Dodatek jednego brązowego bratka zmienił danie mięsne na bardzo elegancką potrawę.

 

Kwiaty floksów występują w wielu barwach: białej, żółtawej, różowej, czerwonej, fioletowej, niebieskiej. Każdy kwiat zawiera pięć płatków, które są bardzo delikatne. Kwitną od lipca do września. Jadalne są kwiaty floksa wiechowatego, które mają słodkawo-korzenny smak. Kwiaty świetnie nadają się do dekoracji tortów, ciast i deserów. Są dobrym dodatkiem do sałatek.

 

Kwiaty stokrotki mają lekki orzeźwiający smak. Dodaje się je do sałatek, zup, dipów, deserów, omletów, pieczywa. Doskonale sprawdzają się jako dodatek do herbaty, czy zimnych napojów.  Są źródłem beta-karotenu, olejków eterycznych, flawonoidów i soli mineralnych. Małe kwiatki dodajemy w całości, z dużych odrywamy tylko płatki.

 

 

Kwiaty pelargonii mają delikatny zapach i kwaśny smak. Przybierają różne kolory: czerwony, różowy, bordowy. Czerwone i bordowe płatki barwią potrawę i dzięki temu można je wykorzystać jako naturalny barwnik np. do ryżu i makaronu. Kwiaty są ciekawym dodatkiem do ozdabiania tortów i deserów. Są używane do mięs i sałatek.

 

 

Kwiaty storczyka są bardzo popularne w kuchni azjatyckiej. Jadalne kwiaty storczyka, płatki lub całe kwiaty, są wykorzystywane do dekoracji dań. Kwiaty mają mięsiste płatki o neutralnym smaku. Pięknie prezentują się na tortach i deserach. Nadają danią wyrafinowanego, oryginalnego wyglądu. Trzeba pamiętać, że nie wszystkie odmiany storczyków są jadalne.

 

Kwiaty szczypiorku, czosnku, pora i cebuli są bardzo aromatyczne, mają ostry zapach i smak. Kwitną od maja do sierpnia. Kwiaty cebuli i pora wytwarzają pęd kwiatowy zakończony kulistym baldachem, który złożony jest z białych, różowobiałych, drobnych kwiatków. Kwiaty czosnku zebrane w kulisty kwiatostan, składają się z nielicznych białych lub jasnoróżowych kwiatów, które wyrastają na długich szypułkach. Kwiaty szczypiorku, zebrane w niewielkie baldachy, są różowe lub fioletowe.

Kwiaty szczypiorku, pora, czosnku i cebuli można dodawać do surówek, farszów, past, tart, zup i sosów. Można je smażyć, dusić i gotować. Kwiaty mają łagodniejszy smak i aromat niż liście i owoce, dlatego są świetnym dodatkiem do mięs i pasztetów, jeśli nie chcemy, aby zapach i smak je zdominował.

Kwiaty goździków jadalnych mają przyjemny, lekko korzenny smak. Można je dodawać do soków, syropów, nalewek, wina i octów. Doskonale pasują do sałatek, ciast, tortów i deserów. Poniżej zdjęcie goździka alpejskiego, którego płatki są szerokie z drobno ząbkowanymi brzegami. Płatki mają różne barwy: różowe, fioletowe, a u nasady inny kolor co sprawia, że są bardzo dekoracyjne.

 

Należy pamiętać, że nie wszystkie kwiaty są jadalne. Do kwiatów trujących zaliczamy: azalię, barwinka, glicynię, groszek pachnący, hiacynta, hortensję, irysa, jaskra, konwalię, kaczeńca, krokusa, naparstnicę, oleandra, ostróżkę, powojnika, żonkila, narcyza.

Sałatka z kaszą bulgur i kwiatami jadalnymi

Składniki:

• 150 g kaszy bulgur
  
• 10 pomidorków koktajlowych
• 1 papryka czerwona
• 1 papryka zielona
• 1 zielony ogórek
• 1 mała cebula
  
• 250 g sera feta
• natka pietruszki
• kilka kwiatów goździka jadalnego
  
• oliwa z oliwek
• sok z 1 cytryny
• 1/2 łyżeczki cukru
  
• sól, pieprz
  

Przygotowanie:

1. Kaszą bulgur gotujemy w osolonej wodzie, aż spęcznieje, około 15-20 minut.
   
2. Paprykę pozbawiamy pestek i kroimy w niewielkie kawałki. Pomidorki koktajlowe przekrawamy na pół. Zielony ogórek kroimy w plasterki, a cebulę w bardzo drobne kawałki.
3. Ser feta kroimy w kostkę, polewamy oliwą i posypujemy drobno pokrojoną natką pietruszki.
4. Z oliwy, cukru i soku z cytryny robimy sos.
5. Wszystkie składniki dokładnie mieszamy: schłodzoną kaszę bulgur, warzywa i fetę. Dodajemy płatki goździka i całość polewamy sosem.
6. Sałatkę ozdabiamy całymi kwiatkami goździka.
   

Mozzarella

Mozzarella, to ser podpuszczkowy pochodzący z południowych Włoch, z regionu Kampania. Ser mozzarella wytwarzany jest ze świeżego mleka bawołów, względnie z mleka krowiego lub ich mieszanki. Czasami występuje też z mleka owczego lub koziego. Rodzaj mleka użyty do produkcji sera ma wpływ na jego nazwę.

Najbardziej cenioną odmianą mozzarelli jest Mozzarella di Bufala Campana, ser produkowany wyłącznie w regionie Kampania, według tradycyjnych receptur pochodzących z miasta Aversa (w prowincji Caserta). Ser ten znajduje się na liście produktów o Chronionej Nazwie Pochodzenia ChNP (Protected Designation of Origin), a to charakteryzuje produkt, do opisania którego wykorzystuje się nazwę regionu. Oznacza to również, że producenci spoza Kampanii nie mają prawa posługiwać się tą nazwą. Buffalo mozzarella z Kampanii, oznacza mozzarellę z mleka bawolic.

Kiedy dokładnie i w jakich okolicznościach powstał ser, autorzy kulinarni prowadzą spór.  Nie do końca zgadzają się z epoką, w której mozzarella została wynaleziona. Jedno jest pewne, że było to dawno temu. Pierwsze pisemne zapisy sięgają XII wieku. To w nich po raz pierwszy pojawia się historyczne świadectwo, mówiące o mleczarskich produkcjach w południowej części Włoch. Zwyczajem mnichów z klasztoru S. Lorenzo na Capua, było karmienie pielgrzymów chlebem i serem, który był zrobiony najprawdopodobniej z mleka krowiego, ale o kształcie zbliżonym do dzisiejszej mozzarelli. Inna wersja, to sięgająca okresu renesansu produkcja sera z mleka bawolic. W XV i XVI wieku w miejscowości Marche istniała już produkcja i powszechna sprzedaż sera mozzarella. Mozzarella pojawia się wówczas po raz pierwszy w książce kucharskiej. 

Na początku XX wieku zastosowanie mozzarelli było tak powszechne, że zaczęto ją produkować w mleczarniach w całych Włoszech. Pojawiło się wiele nowych farm hodowlanych, zarówno bawołów, jak i krów. Popularność sera w szybkim tempie wzrastała, wkrótce mozzarellę można było zamówić, wraz z mlekiem, do domu. Obecnie ser typu mozzarella produkowany jest w wielu krajach na świecie.

Eksportowany ser mozzarella jest trzecim najbardziej cenionym włoskim serem za granicą, po Grana Padano i Parmigiano Reggiano.

Oprócz mleka z bawolic, do produkcji mozzarelli, używa się również mleka krowiego, czasem owczego. Mozzarella Fior di latte, to właśnie ser z mleka krowiego.  Z mleka owczego, jest to Mozzarella Pecorella. Mozzarella jest serem podpuszczkowym, niedojrzewającym. Jest to ser delikatny, wilgotny, charakteryzujący się dużą ciągliwością podczas podgrzewania. 

Mozzarella jest sprzedawana w postaci jednego niewielkiego kawałka lub kilku mniejszych kawałków, o zaokrąglonych kształtach lub zaplecionych w kształcie warkoczy. Sprzedawany ser zanurzony jest w serwatce.

Mozzarella z mleka bawolic - Mozzarella di bufala - zawiera w 100g 288 kcal, cholesterol 56 mg. Skład procentowy: woda 55,5%; białko 16,7%; węglowodany 0,7%; tłuszcze nasycone 24,4%. 

Mozzarella z mleka krowiego - Mozzarella Fior di latte - zawiera w 100g 253 kcal, cholesterol 46 mg. Skład procentowy: woda 58,8%; białko 18,7%; węglowodany 0,7%; tłuszcze nasycone 19,5%.

Mozzarella spożywana jest głównie w postaci naturalnej. Podawana na zimno, doprawiona jedynie dobrą oliwą i świeżym pieprzem, jako dodatek do szynki, bądź sałatek warzywnych.  Najpopularniejsza z nich sałatka Caprese. Mozzarella, która idealnie roztapia się pod wpływem temperatury, stanowi  uzupełnienie znanych powszechnie dań na ciepło: pizzy, zapiekanek, makaronów. Ser można także panierować i smażyć. Mozzarella pełni również, poza wspaniałym smakiem, wielce dekoracyjny dodatek do przekąsek, typu tapas i pinchos, koreczków warzywno-owocowych.

 

Sałatka Caprese jest tak bardzo popularna na świecie, że można ją spotkać w sprzedaży zarówno w  punktach gastronomicznych, jak i w sklepach spożywczych.

 

Sałatka Caprese pochodzi z rejonu Kampania, w południowych Włoszech. Oryginalnie przyrządza się ją w pokrojonych w plastry pomidorów i mozzarelli, przełożonych na przemian, polewa oliwą z oliwek, posypuje świeżo zmielonym pieprzem, dekoruje świeżymi liśćmi bazylii. Tak ułożone produkty mają odzwierciedlać flagę Włoch.

 

Sałatka Caprese jest tak popularną sałatką, nic więc dziwnego, że połączenie sera, pomidorów i bazylii, stało się pomysłem na powstanie nowych wariantów, ulepszających coś, co już jest doskonałe.  Czasami są to dodatki m.in. octu balsamicznego, suszonego oregano, czarne oliwki, suszone pomidory, maleńkie kulki mozzarelli, wielkości zielonego groszku, które pełnią również funkcję ozdobną, Spotkałam też Caprese z dodatkiem fig i awokado.

Przekąski z sera mozzarella powodują zawrót głowy i ssanie w żołądku. Są doskonałe. Doskonale smakują i wyglądają pięknie. Poniżej kilka pomysłów z wykorzystaniem mozzarelli. Kromka świeżego chleba, skropiona dobrą oliwą, kilka listków rukoli, plaster dojrzałego pomidora, plaster mozzarelli. Wszystko posypane pieprzem i suszonymi ziołami np. oregano. Druga kanapka składa się z chleba,  oliwy, pomidora, dwóch małych kulek mozzarelli, salaty i wędzonego na zimno łososia.

Pięknie wyglądające koreczki to mozzarella, szynka (parmeńska, Jamón serrano, szwarcwaldzka), listki rukoli. Całość posypana pieprzem, suszonymi ziołami, skropione oliwą z oliwek i octem balsamicznym.

Koreczki z serem mozzarella

Składniki:

• 1 mozzarella 125 g
  
• 10 mozzarelli mini
  
• 10 pomidorków koktajlowych
• 1 zielona papryka
• świeżo zmielony pieprz
• oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia

Przygotowanie:

1. Kulki mozzarelli i pomidorki przekrawamy na pół.
   
2. Paprykę oczyszczamy z pestek, kroimy na niewielkie kwadraty.
3. Mozzarellę kroimy w grubsze plastry, posypujemy świeżo zmielonym pieprzem.
4. Z małych kulek mozzarelli, pomidorków i papryki robimy szaszłyki na jeden kęs, wykorzystując ozdobne wykałaczki.
   
5. Mozzarellę układamy na talerzu, skrapiamy oliwą z oliwek. Posypujemy zmielonym pieprzem.